31/12/2018 Terugblik jaargang 2018-19′

De competitie in eerste amateur – jaargang 2018-’19 – is halfweg. Tijd voor een terugblik en een evaluatie van de prestaties van het eerste elftal van ASV Geel.

Flash back naar april 2018: Na een annus horribilis klokt ASV Geel, dat na de winterstop noodgedwongen grotendeels de kaart van de beloften heeft moeten trekken, af op een onverhoopte 9^e plaats. De kern, die tijdens de winterstop al werd afgeroomd door de concurrentie, is na het eindigen van de competitie bijna volledig kaalgeplukt. Uiteindelijk beslissen enkel Jeroen Vanderheiden en Dennis Seyen om de blauwwitte kleuren verder te blijven verdedigen.

De sportieve cel rond Danny David staat voor een gigantische uitdaging om op enkele maanden tijd én een nieuwe coach én een quasi volledig nieuwe kern samen te stellen. Bovendien moet men met financiële restricties rekening houden aangezien de sportieve budgetten beperkt zijn. De eerste nieuweling die zij handtekening zet, is een rasechte Gelenaar! Linkerflankverdediger Simon Van Geet komt over van de beloften van Racing Genk.

Enkele weken later stelt ASV Geel met de nodige trots zijn nieuwe coach voor. Bart Janssens komt over van de beloften van Sint Truiden, tekent voor 2 seizoenen en krijgt met Mano Guijo (T2), Peter Emmers (Keeperstrainer) en Tibor Balog (Beloften) de nodige ondersteuning. Het wordt al snel duidelijk dat Bart beroep kan doen op een uitgebreid netwerk van jong spelerspotentieel, want nu gaat het ineens heel snel: Jens Verbeek, Justin Dautzenberg, Robin Peeters, Lorenzo Matarrese; allemaal jeugdig talent uit de kennissenkring van onze nieuwbakken coach zetten hun handtekening onder het contract.

Op 3 juli, te midden van het succesvolle WK van onze Rode Duivels, speelt het gloednieuwe ASV zijn eerste oefenwedstrijd tegen de beloften van Sint Truiden. Namen als Nik Mrsic, Mataj Grafina, Zakaria El Badaoui, Yassine Razzi, Nesta Vallez en Mokou Temdieu bevolken mede het wedstrijdblad. In bloedhete omstandigheden haalt Geel uit met 6-0 en ene Amar Merabai weet de netten 3 keer te doen trillen. De sportieve cel kiest ervoor om tijdens de voorbereiding te sparren tegen ploegen uit lagere reeksen zoals Vosselaar, Patro Eisden, Esperanza Pelt, Nijlen en Hades. Op die manier willen ze automatismen in de ploeg slijpen en vertrouwen laten opdoen.

Op 11 augustus speelt het nieuwe blauwwit zijn eerste officiële thuiswedstrijd voor de Crocky Cup tegen Tilleur. Na een moeizame 2-2 en winst met de strafschoppen bekert Geel verder tegen Nijlen. Ook deze klip wordt netjes omzeild zodat men het vooropgestelde doel bereikt : een thuismatch tegen 1B klepper Beerschot Wilrijk. Onze jongens gaan met een logische 0-2 de boot in en het bekeravontuur zit erop. Tijd om te focussen op de nakende competitie.

Op 1 september trekken de Zotten voor de eerste speeldag naar promovendus Thes Sport. De Geelse supporters hebben vooraf de nodige twijfels omdat men in de voorbereiding geen serieuze testen heeft ingebouwd en de Beker heeft aangetoond dat de efficiëntie nog beter kan. Bovendien spelen bij Thes heel wat gasten met een ASV verleden (Christiaens, Vanaken, Nick Hulsmans) die zich zeker willen bewijzen. Blauw wit gaat uiteindelijk totaal onverdiend met 2-1 onderuit na een schitterende pot voetbal, die de criticasters heel duidelijk de mond snoert. De eerstvolgende wedstrijden kondigen zich allesbehalve gemakkelijk aan met een thuiswedstrijd tegen Lierse Kempenzonen en daarna uit naar RWDM. In de eerste helft tegen het ambitieuze Lierse gaat Geel op zijn elan van de vorige match door en komt op voorsprong. Na de koffie worden onze jongens achteruit gedrukt en krijgen ze nog 3 treffers om de oren. In de uitmatch tegen RWDM wordt duidelijk dat deze jonge groep nog stappen te zetten heeft, want het gaat de boot in met zware 4-1 cijfers. Deze 0 op 9 was ingecalculeerd.

Op de vierde speeldag krijgen we op De Leunen Oudenaarde over de vloer en eindelijk zit het scenario mee. De Oostvlamingen komen na een kwartier al met 10 man te staan en De Zotten spelen een knappe wedstrijd die beloond wordt met een driepunter. De week daarop in Aalst staan onze jongens al na 2 minuten in het krijt, spelen ze een dijk van een match, maar moeten toch met lege handen terug keren uit de Ajuinenstad. Bart Janssens zal het nog meermaals moeten horen op de persconferentie : Zijn ploeg speelt het beste voetbal, maar mist scherpte in beide 16 meters.

Twee wedstrijden later staat ASV Geel plots op de negende plaats na overwinningen tegen de kampioen van vorig jaar R. Knokke FC en een forfaitscore tegen Heist. Vooral die laatste match doet verhopen dat onze jongens definitief vertrokken zijn want zowel achterin als voorin wordt er met veel meer grinta gespeeld.

Helaas volgen er daarna 5 verliesmatchen op rij, misschien niet toevallig na het uitvallen van onze metronoom op het middenveld, Ibrahim El Ansri. ASV kent de nodige tegenslag met enkele twijfelachtige doelpunten tegen en al dan niet onterecht afgekeurde goals. Het zakt verder weg in de rangschikking en mede door het feit dat de concurrentie in de onderste regionen wel punten kan sprokkelen, bengelt het bij het ingaan van de winterstop onderaan met de rode lantaarn.

Qua spelpeil en combinatievoetbal is deze nieuwe kern op enkele maanden tijd enorm gegroeid. Je ziet duidelijk dat er talent aanwezig is, maar door een gebrek aan ervaring heeft dit zich in de eerste seizoenshelft niet vertaald in puntengewin. Met 11 op 48 moet er tijdens de winterstop duidelijk geremedieerd worden, om aan de doelstelling van het behoud in 1^e amateurklasse te kunnen voldoen.

In die optiek wordt het vertrouwen in de huidige groep bestendigd maar is de roep op gerichte versterking van onze coach ook gerechtvaardigd, en wordt er naar verluid door het bestuur budget vrijgemaakt. Het is nu afwachten of er in de maand januari geschikte koopjes kunnen gedaan worden door de sportieve cel.